De overheid is gestart met een campagne om mensen te helpen zich beter voor te bereiden op onverwachte noodsituaties. De […]
Overheid roept op tot voorbereiding: Kans op noodsituatie is groter geworden! Lees meer »
Kies nummer 2 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer
De 38 jarige Fatima uit Afghanistan heeft net zoals vele andere mensen grote dromen. Ze dacht dacht carriere te kunnen maken in Europa, maar ze heeft door dat dat niet gaat lukken.
‘Ik heb drie zussen en vijf broers. We hadden het thuis niet zo breed en mijn vader werkte zich een slag in de rondte om zijn familie te onderhouden.’
‘In Afghanistan hebben we niet veel kansen. De inkomens zijn er niet hoog. Hoeveel ik ook van mijn vader houd, ik wil dat mijn kinderen later een mooi leven kunnen leiden.’
‘Op internet zat ik foto’s van Nederland, een heel modern land. Via een Facebookgroep kwam ik in contact met mensen die vanuit Afghanistan naar Nederland zijn gegaan.’
‘Ze vertelden me dat het geweldig is en dat de overheid je overal mee helpt. Van een inkomen tot huisvesting.’
‘Op dat moment stond mijn besluit vast. Ik raakte overtuigd door de verhalen die mensen over Nederland vertellen. Thuis werd er niet zo enthousiast gereageerd.’
‘Mijn ouders, maar ook mijn broers en zussen, wilden niet dat ik zou gaan. Zij waren bang dat ik er alleen voor zou komen te staan in een vreemd land.’
‘Zelf dacht ik hier niet zo over na. De overheid zou me immers helpen, zo was mij verteld. Snel heb ik toen het besluit gemaakt om te vertrekken.’
‘Het probleem was dat ik geen geld had voor een vliegticket. Een paar honderd euro lijkt misschien weinig, maar ik had ze niet. Uiteindelijk kreeg ik geld van mijn oom, op voorwaarde dat ik hem zou terugbetalen.’
Eenmaal op Nederlandse bodem komt fatima er snel achter dat de verhalen die haar verteld waren, niet correct waren. ‘Ik landde op Schiphol en had toen eigenlijk geen idee waar ik naar toe moest.’
‘Via via hoorde ik dat er in Ter Apel een plek is waar ik zou kunnen slapen. Eenmaal aangekomen vraag ik of ze mij konden helpen met geld en een huis.’
‘Mij werd toen verteld dat dat niet zomaar ging. Er moesten eerst allerlei formaliteiten worden afgehandeld. Ik moest ook lang wachten.’
‘Ik had het mezelf anders voorgesteld. Ik wilde meteen een baan zoeken en veel geld verdienen. Daarmee zou ik dan ook mijn familie kunnen helpen.’
‘Inmiddels zijn we twee jaar verder. Omdat ik Afghaan ben krijg ik niet meteen een verblijfsvergunning wat ik niet goed begrijp. Wat heb ik verkeerd gedaan?’
Naar eigen zeggen wil ze graag werken en tevens zich inzetten voor de maatschappij. ‘Ik ben een goede vrouw en zorg niet voor problemen.’
‘Mijn situatie is niet prettig. het liefst ga ik terug naar Afghanistan. Daar had ik tenminste nog toekomstperspectief. In Nederland vind ik het niet leuk meer.’
‘Ik ben hierheen gekomen om carriere te maken en rijk te worden, maar ik heb geen cent op zak. Ik kan niet wachten om weer terug te gaan.’
CategorieAlgemeen Tagsasielzoeker overheid
Fatima teleurgesteld in Nederlandse overheid: ‘Daarom ben ik hier naar toe gekomen’ Lees meer »
Kies nummer 2 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer
In een opmerkelijke wending in de nasleep van de toeslagenaffaire hebben meerdere kinderen van gedupeerden de Staat aangeklaagd.
Ze eisen schadevergoeding voor de gevolgen die de onterechte beschuldigingen van fraude door de Belastingdienst voor hun jeugd hebben gehad.
Onder hen bevinden zich de kinderen van Margreet ten Pas, die haar boerderij en hondenkennel verloor door de affaire.
Zij hebben letselschadeadvocaat Cyril Spiertz ingeschakeld om aan te tonen dat hun jeugd ernstig is beïnvloed door de onterechte beschuldigingen tegen hun ouders.
Volgens Spiertz is het voor deze kinderen moeilijk te zeggen hoe hun leven eruit zou hebben gezien als hun ouders nooit onterecht waren beschuldigd.
Ze hadden wellicht een stabielere jeugd gehad, betere opleidingen kunnen volgen en nu in een andere situatie kunnen verkeren.
De advocaat benadrukt dat het niet alleen gaat om financiële schade, maar ook om de emotionele en psychologische gevolgen voor de kinderen.
Momenteel bestaat er een kindregeling waarbij kinderen tussen de 2.000 en 10.000 euro ontvangen als tegemoetkoming. Deze regeling wordt echter beschouwd als een gift en geen schadevergoeding.
De kinderen eisen een schadevergoeding die naar verwachting hoger zal uitvallen dan de vergoeding voor ouders, aangezien de schade voor kinderen vaak langduriger is en zij een andere positie innemen in het proces.
De Staat heeft aangegeven dat kinderen geen recht hebben op een eigen schadevergoeding, aangezien het de ouders zijn die de kinderopvangtoeslag moesten terugbetalen.
Spiertz betwist dit standpunt en stelt dat het onterecht beschuldigen van ouders ook een directe impact heeft op de kinderen. Hij stelt: “Ouders mangelen is kinderen mangelen.”
Het ministerie van Financiën heeft gereageerd op de rechtszaak die de kinderen tegen de Staat hebben aangespannen.
Een woordvoerder gaf aan dat het ministerie het betreurt tegenover gedupeerden of hun kinderen in de rechtszaal te staan.
De Staat is het echter niet eens met het standpunt van de advocaat en de kinderen. De woordvoerder schat de kans klein in dat de kinderen gelijk zullen krijgen.
Deze rechtszaak benadrukt de blijvende gevolgen van de toeslagenaffaire voor de kinderen van gedupeerden.
Het is een oproep om niet alleen naar de directe slachtoffers, de ouders, te kijken, maar ook naar de impact op de volgende generatie.
Het is een herinnering dat de gevolgen van beleidsfouten verder reiken dan de directe betrokkenen en dat herstelmaatregelen ook de kinderen moeten omvatten die onterecht zijn getroffen.
CategorieAlgemeen Tagsoverheid rechtszaak toeslagenaffaire
Kinderen toeslagenouders klagen de Staat aan: ‘Ouders mangelen is kinderen mangelen’ Lees meer »
