De laatste 15 jaar waren niet gemakkelijk voor Ian Clifford, een werknemer bij het technologiebedrijf IBM.
Gedurende al die jaren heeft Ian in de ziektewet gezeten en volgens zijn LinkedIn-profiel is hij sinds 2013 “medisch gepensioneerd”.
In september 2008 nam hij voor het eerst ziekteverlof op en in 2013 heeft hij een klacht ingediend tegen zijn werkgever.
Hij is buitengewoon ontevreden en beweerde dat hij in de afgelopen vijf jaar geen loonsverhoging heeft gekregen.
IBM en Clifford hebben een “compromisovereenkomst” bereikt waarbij hij werd opgenomen in het arbeidsongeschiktheidsprogramma van het bedrijf om zijn ontslag te voorkomen.
Onder de compromisovereenkomst tussen het bedrijf en Ian werd hij officieel een werknemer zonder “werkplicht”.
Volgens de gezondheidsplanvoorwaarden van het bedrijf heeft Clifford recht op driekwart van zijn afgesproken inkomen.
Hij ontving jaarlijks £ 54.028 (€ 61.977) en zal dit blijven ontvangen tot hij 65 is, wat uiteindelijk neerkomt op ongeveer 1,5 miljoen.
Het bedrag is alleen de afgelopen tien jaar niet verhoogd tot grote ontevredenheid van Ian en daarom heeft hij zijn werkgever aangeklaagd.
In februari 2022 heeft hij IBM voor de arbeidsrechtbank gedaagd wegens d!scriminatie op basis van handicap, met een vergelijkbare klacht als eerder geuit.
Volgens zijn eigen verklaring heeft hij niet eerlijk gekregen van zijn werkgever, aangezien hij sinds 2013 geen salarisverhoging heeft gekregen.
Hij verklaarde: “Het doel van het plan was om zekerheid te bieden aan werknemers die niet kunnen werken – dat zou niet worden bereikt als de betalingen voor altijd zouden worden bevroren.”
De claim van hem werd afgewezen door de arbeidsrechtbank in Reading. Clifford beweerde dat hij een ‘zeer substantiële uitkering’ ontving en ‘gunstig behandeld’ werd.
“Actieve werknemers kunnen loonsverhoging krijgen, maar inactieve werknemers niet, is een verschil, maar is naar mijn mening geen nadeel veroorzaakt door iets wat voortkomt uit arbeidsongeschiktheid,” aldus arbeidsrechter Paul Housego.
“De klacht is namelijk dat het voordeel van een inactieve werknemer op het Plan niet genereus genoeg is, maar dat is geen direct gevolg van arbeidsongeschiktheid,” zei rechter Paul Housego.
Al 10 jaar liggen de uitkeringen op een vast niveau sinds 6 april 2013, en dat kan ook zo blijven.
De bewering is dat de afwezigheid van salarisverhoging discriminatie op grond van handicap is, omdat het een minder gunstige behandeling is dan degenen die niet gehandicapt zijn.
Deze bewering is niet houdbaar omdat alleen gehandicapten kunnen profiteren van het plan. Het is geen discriminatie op grond van handicap dat het plan niet nog genereuzer is.
Zelfs als de waarde van de £ 50.000 (€ 57,3560) per jaar in 30 jaar tijd gehalveerd is, is het nog steeds een zeer substantieel voordeel.
