Een vrouw heeft onthuld dat ze worstelde met de ziekte van haar ex-vriend en uiteindelijk moest toegeven dat ze niet in staat was om met zijn moeilijkheden om te gaan.
Een jaar geleden investeerden Danielle Epstein en Jelle Fresen samen in een huis in Londen, maar toen Jelle op 37-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd met een zeldzame vorm van hersentum0r, kwam hun relatie onder druk te staan.
Met verschillende behandelingen en een lang hersteltraject, inclusief opnieuw leren lopen, kon de partner van Danielle op haar steun rekenen, maar zij begon te lijden aan pan!ekaanvallen en haar mentale gezondheid leed hieronder, waardoor ze besloot om de relatie te beëindigen.
Nadat ze naar Thailand verhuisde, bleef ze contact houden met Jelle. Momenteel bereidt ze zich voor om deel te nemen aan een marathon voor het goede doel ter ondersteuning van onderzoek naar hersentum0ren.
Ze gaf aan dat ze nog steeds aan het uitzoeken is hoe haar vriendschap met Jelle zich zal ontwikkelen en ze voegde eraan toe:
‘Ik voelde me de meest vreselijke persoon, iemand verlaten omdat ze kanker hebben, maar het schaadde mijn geestelijke gezondheid en het hielp Jelle niet.’
In Palmers Green, Noord-Londen, kochten ze een huis toen Jelle, die als software-ingenieur bij Google werkt, begon te braken en duizeligheid te ervaren.
Nadat huisartsen geen oorzaak vonden voor zijn braken en de behandelingen niet werkten, namen de klachten toe en besloot Jelle een privé MRI-scan te laten maken via zijn zorgverzekering.
Bij de scan werd een ‘graad 4 medulloblastoom’-tumor ontdekt, doorgaans een vorm van k*nker die voorkomt bij kinderen, en Jelle stond gepland voor een operatie in september.
Danielle deelt: ‘We waren op een bepaald pad naar een bepaalde toekomst en binnen één dag wisten we dat het zo niet meer zou lukken. Ik was zo bezorgd en verwoest, ik kon niet slapen of eten.”
‘Ervaarde paniekaanvallen en kreeg zoveel medicatie om mezelf op te lossen dat ik gewoon niet kon functioneren.’
Verhuisde met haar vader naar Thailand toen ze besefte dat ze uit elkaar moesten gaan, maar bleef bevriend met Jelle en op de hoogte van zijn herstel.
Jelle had na zijn operatie zenuwbeschadiging die de rechterkant van zijn gezicht verlamde, wat resulteerde in scheelzien en dubbelzien. Ook kan hij zijn oog niet volledig sluiten en moet oogdruppels en zalven gebruiken.
‘Besloot de marathon van Londen te lopen in zijn naam voor Brain Tumor Research omdat ik me zo hulpeloos voelde toen ik dit allemaal zag gebeuren, dus ik wist dat ik iets moest doen.
‘Ben geen hardloper, maar Jelle heeft al eerder marathons gelopen, dus dacht dat het een uitdaging voor mij zou zijn en een mooi eerbetoon aan hem en het voelde als iets om naar te streven.”
“Ik zal niet snel zijn, maar ik ben vastbesloten om rond te komen. Trainen is fysiek en mentaal zwaar geweest – gewoon doorgaan als je je zo verveelt, is een uitdaging.”
“Maar ik heb de beste motivatie; als Jelle dit allemaal kan doorstaan dan kan ik een marathon lopen.” Ze voegde eraan toe dat er geld nodig was om hersenknkeronderzoek te helpen.
Ze zei: “Het Verenigd Koninkrijk is geen ontwikkelingsland; We zouden wetenschappelijk innovatief moeten zijn, maar behandelingen zijn in decennia niet veranderd en we lijken achter te lopen op andere landen en de vooruitgang die ze hebben geboekt.”
“We hebben dringend meer onderzoek en proeven nodig om betere behandelingen te ontwikkelen.”
Jelle, die de poging van zijn ex-vriendin om te helpen steunt, zei: “Ik zal er die dag zijn om Danielle aan te moedigen. Ik vind het ongelooflijk wat ze doet.”
‘Als ze aankondigde dat ze een marathon ging rennen, had ik wat twijfels. Toen we samen waren, denk ik dat ze hooguit vijf kilometer heeft gelopen en dat ging gepaard met veel gekreun.’
‘Haar discipline en vastberadenheid verdienen mijn oprechte respect.’ Danielle verklaarde: ‘Ik blijf veel van Jelle houden en wil hem steunen, maar ik besefte dat ik niet bij hem kon zijn als zijn partner’.
‘We zijn nog steeds aan het uitzoeken hoe we onze relatie als vrienden voort kunnen zetten. Ons hele leven stortte in.’
