Suzanne, 46 jaar oud, woont inmiddels zeven jaar samen met haar partner. Op een forum deelt ze haar verhaal, waarin ze openhartig vertelt over haar relatie die ooit begon als een sprookje, maar in de loop der jaren steeds meer op een nachtmerrie is gaan lijken.
Wat begon met liefde op het eerste gezicht, is langzaam veranderd in een situatie waarin ze zich gevangen voelt. “In het begin was alles perfect,” schrijft Suzanne.
“We konden uren praten, hij deed alles voor me en het voelde alsof ik eindelijk de ware had gevonden. Maar na een paar jaar begonnen de eerste scheurtjes te verschijnen.”
”Hij begon me steeds meer te controleren en dat is inmiddels zo erg geworden dat ik me in mijn eigen huis niet meer vrij voel.” Suzanne beschrijft dat ze niet normaal meer met haar partner kan communiceren. “Als ik ergens over begin wat hem niet aanstaat, wordt hij woest.”
”Hij begint dan te schreeuwen, en ik voel me klein en machteloos. Hij liegt over de meest onbenullige dingen en als ik hem daarmee confronteer, ontkent hij alles of draait hij het zo dat het lijkt alsof ik degene ben die gek is.”
Haar vriendin, met wie ze regelmatig over haar situatie spreekt, heeft haar erop gewezen dat haar partner sterke kenmerken van narcisme vertoont. Dit heeft Suzanne aan het denken gezet.
“Ik herkende zoveel van wat ze zei. Hij manipuleert me voortdurend en alles draait altijd om hem. Als ik ergens mee zit, negeert hij mijn gevoelens of maakt hij me belachelijk.”
Wat het nog moeilijker maakt, is dat haar partner naar de buitenwereld toe een heel ander gezicht laat zien. “Voor de buitenwereld is hij de lieve, charmante man die altijd voor iedereen klaarstaat.”
‘‘Mensen vinden hem geweldig, en ik weet zeker dat niemand me zou geloven als ik vertel wat er achter gesloten deuren gebeurt.” Suzanne heeft het gevoel dat ze geen kant op kan.
Ze heeft ontdekt dat haar partner veel geheimen heeft, en hoewel ze niet precies weet wat hij verbergt, voelt ze dat er iets niet klopt.
“Ik ben er zo vaak achtergekomen dat hij liegt over de kleinste dingen, en ik weet niet eens meer wat ik van hem kan geloven. Maar elke keer als ik hem ergens op aanspreek, reageert hij alsof ík degene ben die fout zit.”
De gedachte om de relatie te beëindigen is vaak door haar hoofd gegaan, maar Suzanne durft de stap niet te zetten. “Ik ben bang dat hij me gaat stalken als ik wegga. Eigenlijk doet hij dat nu al, hij wil precies weten waar ik ben en wat ik doe. Het idee om uit elkaar te gaan maakt me doodsbang.”
Op het forum vraagt Suzanne om advies. “Wat moet ik doen? Hoe kom ik hier uit zonder dat het uit de hand loopt? Ik weet dat ik dit niet lang meer volhoud, maar ik weet ook niet hoe ik verder moet.”
De reacties stromen binnen. Mensen moedigen haar aan om hulp te zoeken en wijzen haar erop dat ze het niet alleen hoeft te doen. Voor het eerst in lange tijd voelt Suzanne dat ze misschien niet zo alleen is als ze dacht.
1. Voor een grote groep mensen is dit vast heel herkenbaar…
2. Er zullen mensen zijn die dit helaas heel goed herkennen.
3. Herkenbaar voor een grote groep mensen helaas…
4. Ze hoopt dat ze er uit kan komen zonder al teveel ellende
5. Ze wil bij hem weg maar is bang dat het uit de hand loopt.
