Naomi laat zoontje niet mee doen met Sinterklaasfeest op school: ‘Gaat om respect’

Na heel lang nadenken heeft moeder Naomi het besluit genomen om haar zoontje niet mee te laten doen met de Sinterklaasviering op school.

Bij deze tradities heeft zij als donkere vrouw namelijk gemengde gevoelens. “Ik vind het gewoon lastig,” legt ze uit. “Hoe kan ik mijn kind iets laten vieren waar ik zelf zo’n ongemakkelijk gevoel bij heb?”

Hetgeen waar zij veel moeite mee heeft is het fenomeen zwarte piet, voor velen een onschuldig figuur maar voor haar een symbool dat haar raakt tot op het bot.

“Toen ik jong was, voelde ik al dat het niet klopte,” vertelt ze. “Die beelden, die liedjes, die hele sfeer… Het voelde alsof mensen zoals ik altijd de grappen waren. Dat heeft echt een litteken achtergelaten.”

Het gaat haar vandaag de dag niet zozeer om haar eigen gevoelens maar juist om haar zoontje. “Ik wil dat hij trots kan zijn op wie hij is, zonder die bagage van mijn jeugd.”

Ze snapt dat dit feest voor kinderen het hoogtepunt van het jaar is en dat zorgt ook voor gemengde gevoelens. Het besluit was dan ook niet makkelijk.

“Hij vindt het natuurlijk geweldig, met die cadeautjes en snoep. Hij begrijpt het nog niet helemaal. Voor hem is Sinterklaas gewoon iets leuks.”

”Maar ik vraag me af: hoe leg ik hem later uit waarom ik me er zo rot bij voel? En hoe leg ik aan de school uit dat ik hem liever niet laat meedoen, zonder dat ik gezien word als die moeilijke ouder?”

Naomi is al een paar keer het gesprek aangegaan met de leerkracht van haar zoontje. “Ik heb aangegeven dat ik het moeilijk vind,” zegt ze.

“De juf was best begripvol, maar je merkt toch dat er een soort ongemak is. Ze zegt: ‘Maar we hebben toch al Roetveegpieten?”’

”Ik snap dat ze haar best doet, maar voor mij gaat het verder dan alleen een likje schmink. Het gaat om de hele geschiedenis erachter. Dat kan je niet zomaar wegvegen.”

Ze heeft ook nagedacht over alternatieven. “Misschien kan hij gewoon thuis blijven op die dag,” oppert ze. Toch voelt dat alternatief ook niet goed.

“Ik wil niet dat hij zich buitengesloten voelt. Hij moet niet het idee krijgen dat hij anders is omdat wij iets anders vinden. Maar ik wil hem ook niet meegeven dat het oké is om iets te vieren wat voor mij zo beladen is.”

Naomi is ook het gesprek aangegaan met andere ouders. “Sommige ouders zijn heel begripvol. Ze zeggen dat ze er nooit zo over hadden nagedacht en dat het goed is dat ik het aankaart.”

”Maar er zijn ook mensen die zeggen: ‘Je moet je niet zo aanstellen. Het is maar een kinderfeest.’ Dat doet wel pijn.”

”Voor hen is het misschien gewoon een feest, maar voor mij is het zoveel meer. Het gaat om respect. Om gezien worden.”

Inmiddels krijgt ze ook vragen van haar zoontje die net zes is geworden. “Mama, waarom vieren we geen Sinterklaas thuis?” vraagt hij.

“Het is lastig om dat uit te leggen zonder te veel van mijn eigen gevoelens op hem over te brengen. Ik wil dat hij zijn eigen mening vormt, maar ik wil hem ook beschermen.”

Naomi doet dan ook haar best om het haar zoontje uit te leggen op een manier zodat hij de situatie kan begrijpen.

“Ik zeg dan dat mama het geen fijn feest vindt, maar dat we thuis andere leuke dingen doen. En hij lijkt het wel te begrijpen, al vraagt hij nog wel of hij op school dan mee mag doen.”

Toch heeft ze nog twijfels over hoe ze dit moet aanpakken. “Misschien moeten we als ouders meer met de school praten over hoe we dit aanpakken.”

‘‘Het is 2024; we kunnen toch wel een feest verzinnen dat iedereen zich welkom laat voelen? Waarom houden we vast aan iets wat voor zoveel mensen pijnlijk is?”

“Het voelt alsof ik in mijn eentje tegen een hele traditie in vecht. Maar ik wil dat mijn zoon weet dat ik voor hem opkom, ook als het moeilijk is.”

De hele situatie is zeker niet makkelijk voor haar maar ze probeert haar standpunt over te brengen aan anderen. “Als we niets veranderen, hoe kunnen we dan ooit vooruitgaan?”