Van een avondje uit eten in Amsterdam had Joop, een 69-jarige man, veel verwacht, aangezien hij dit vaker had gedaan en er altijd van had genoten. Deze keer verliep het echter anders dan hij had gehoopt.
Een gezellig etentje veranderde voor Joop in frustratie en onbegrip zodra hij het restaurant binnenkwam.
“Ik keek uit naar een leuke avond,” vertelt Joop. Hij had gehoopt op een diner in een typisch Amsterdams restaurant.
Maar al voordat hij aan tafel zat, voelde hij dat er iets niet klopte. “Ik sprak het personeel aan om een tafel te vragen, maar ik kreeg een vriendelijke maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht kort dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is aan het spreken van zijn moedertaal in eigen land, voelde het vreemd om in de hoofdstad in een restaurant niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het leek wel alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij nogmaals in het Nederlands probeerde te praten, besefte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
“Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.” Het begon ongemakkelijk maar al snel veranderde de situatie in irritatie toen Joop ontdekte dat het voltallige personeel Engels sprak.
“Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
De reactie van het personeel toen ze doorhadden dat Joop hen niet kon verstaan, was volgens hem als volgt: “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
“Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Voor Joop, die eenvoudigweg een maaltijd wilde bestellen in eigen land, was het onbegrijpelijk dat niemand van het personeel Nederlands sprak.
“Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” vertelde hij. “Toen ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook maar enige ”.
Probeer alsjeblieft me te begrijpen,” zei hij.
Hij voelde zich buitengesloten en ongewenst, met de gedachte dat “Het was alsof ik er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Zelfs al begrijpt hij dat Amsterdam een internationale stad is die veel toeristen aantrekt, vindt Joop het moeilijk te accepteren dat er in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
“Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” “Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
Toen Joop merkte dat andere klanten die Engels spraken zonder problemen werden geholpen, nam zijn teleurstelling toe.
“Het voelde alsof je alleen geholpen werd in dat restaurant als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
Joop heeft geen problemen met de internationalisering van steden zoals Amsterdam, maar het spijt hem dat de lokale taal en cultuur lijken te verdwijnen.
“Hij vraagt zich af of hij niet naar het buitenland hoeft om Engels te spreken. Waarom kunnen ze niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals hij?”
“Joop zegt dat het lijkt alsof Nederland steeds minder van ons wordt. We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop verliet het restaurant zonder te eten. “Hij zegt dat hij daar niet meer zal komen, niet vanwege slecht eten, omdat hij dat niet eens weet. Hij heeft het niet eens besteld. Maar omdat hij zich totaal niet welkom voelde in zijn eigen stad.”
Zijn ervaring werpt een licht op de groeiende internationalisering van steden als Amsterdam, waar toerisme soms prioriteit lijkt te krijgen boven de lokale bevolking.
“Joop vraagt zich af of we niet gewoon in Nederland zijn. Dan wil hij toch gewoon Nederlands kunnen praten?”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
