Els, moeder van 38 jaar oud, werd onlangs geconfronteerd met een onverwachte golf van reacties nadat ze haar kind een kus op de mond gaf. Wat voor haar een vanzelfsprekend en liefdevol gebaar was, bleek voor anderen ongepast te zijn.
Dit maakte haar bewust van de diverse manieren waarop ouders genegenheid tonen en de verschillende reacties daarop van buitenaf.
In een eerlijk gesprek legt Els uit: “Het was iets waar ik niet eens bij stilstond. Mijn kind kwam naar me toe, ik boog voorover en gaf een kus. Zoals ik dat altijd doe.”
”Maar toen ik om me heen keek, zag ik de reacties. Sommige mensen keken weg, anderen fronsten hun wenkbrauwen. Ik kreeg zelfs later van een paar vrienden te horen dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Voor Els kwam deze reactie als een verrassing. Ze groeide op in een gezin waar lichamelijke genegenheid normaal was.
“Ik kan me niet anders herinneren dan dat.”
Herinneringen kwamen naar boven over hoe mijn ouders, zelfs toen we ouder waren, ons en onze broers kusten. Op de mond, op de wang, het maakte niet uit. Dat was normaal voor ons,” vertelt ze.
“Het tonen van liefde was spontaan. Het was simpelweg wie wij waren als gezin.” Desondanks besefte Els dat niet iedereen in haar omgeving er hetzelfde over dacht.
De reacties van anderen openden haar ogen voor de diverse opvattingen over hoe ouders genegenheid aan hun kinderen laten zien, vooral als het gaat om fysieke uitingen zoals een kus op de mond.
Sommige mensen hadden hun bedenkingen. “Er waren zelfs mensen die beweerden dat het ‘onhygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” zegt Els, enigszins verbaasd.
“Ik ben de moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond opeens verkeerd zijn?”
De kritiek deed haar twijfelen, en Els begon zich af te vragen waarom haar onschuldige gebaar zulke heftige reacties opriep.
Een bewustwording kwam bij haar op dat wat voor haar normaal is, voor anderen niet zo voelt.
“Ik begrijp dat er culturele verschillen zijn,”
“In bepaalde culturen wordt dit als normaal beschouwd, terwijl het elders juist wordt vermeden. Echter, ik had niet verwacht dat mensen om me heen er zo’n sterke mening over zouden hebben.”
Tijdens haar conversaties met vrienden kreeg ze te horen dat zij dit gebaar als “ongepast” beschouwden.
“Ze deelden met mij dat ze zich er ongemakkelijk bij voelden omdat het ‘niet hoorde’.”
“Maar wat betekent dat eigenlijk? Wie bepaalt wat wel en niet hoort in de manier waarop je genegenheid toont aan je kind?”
“Mijn dochter vindt het prettig om dicht bij mij te zijn. Voor haar symboliseert die kus veiligheid en liefde. Waarom zou ik haar dat ontzeggen alleen omdat anderen er ongemakkelijk van worden?”
Els besloot zich verder te verdiepen in het onderwerp.
Er is een breed scala aan meningen over kussen op de mond.
Voor sommige ouders is het een liefdevolle uiting, terwijl anderen het ongepast vinden naarmate kinderen ouder worden.
Zelfs deskundigen waarschuwen voor mogelijke verwarring bij kinderen over zulke uitingen in hun relaties met anderen.
“Ik begrijp dat mensen het goed bedoelen en me willen laten nadenken over de impact van mijn acties,” zegt Els.
“Aan het eind van de dag ken ik mijn kind het beste. Ik weet wat voor haar werkt en waar ze zich goed bij voelt,” voegt ze eraan toe.
Ze deelt dat haar dochter nog steeds dagelijks naar haar toekomt voor die kus, en zegt: “Dat betekent heel veel voor mij.”
Verbazingwekkend is voor Els de snelheid waarmee mensen een oordeel vellen over persoonlijke opvoedingskeuzes. Ze zegt: “Het is niet aan mij om anderen te vertellen hoe ze hun kinderen moeten opvoeden.”
“Wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Maar ik geloof sterk dat je als ouder moet doen wat voor jou en je kind goed voelt. Als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat zo.”
Hoewel de situatie Els aan het denken heeft gezet, heeft ze besloten zich niet te laten beïnvloeden door de kritiek. Ze zegt overtuigd: “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik mijn kind liefde toon.”
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het belangrijkste. Mensen mogen vinden wat ze willen, maar ik kies ervoor om trouw te blijven aan wat voor ons werkt.”
Els is door deze ervaring bewuster geworden van haar eigen opvoedingsstijl en heeft haar vertrouwen in haar intuïtie versterkt. Ze besluit met een glimlach: “Ouderschap is divers, en dat is prima.”
1. Sommige menen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond.
2. Zo zijn er velen die met hun wenkbrauwen fronsen.
3. Els vertelt wat voor commentaar ze allemaal krijgt.
4. Het commentaar van velen slaat volgens haar nergens op.
5. De reacties brengen Els behoorlijk in verwarring.
