Een 38-jarige moeder van twee jonge kinderen, Mandy, staat er sinds het overlijden van haar man twee jaar geleden alleen voor.
Het verlies was zwaar en de afgelopen jaren heeft ze zich met moeite staande gehouden. Nu heeft ze samen met haar kinderen van vijf en acht eindelijk een nieuwe start kunnen maken in een sociale huurwoning.
Het is een klein huis, maar voor hen een nieuwe basis. Toch brengt het huis meer problemen met zich mee dan ze had verwacht.
Het huis moet flink opgeknapt worden. De muren moeten geverfd, de vloer moet gelegd, en er zijn tal van kleine klusjes die wachten om gedaan te worden.
Voor iemand die alleen staat met de zorg voor twee kinderen en een fulltime baan, lijkt deze taak bijna onmogelijk. Gelukkig zijn er vrienden die haar helpen waar ze kunnen, maar er blijft nog veel werk liggen.
Haar vader biedt ook zijn hulp aan. In het begin was Mandy opgelucht en blij dat hij haar wilde bijstaan. Maar al snel kwam er een onvoorziene spanning tussen hen.
Omdat haar vader benadrukt dat hij niet zomaar gratis wil klussen, brengt hij regelmatig naar voren: “Tijd is geld.” Dit raakt Mandy, gezien de beperkte financiële middelen waar hij mee kampt.
Op een online forum uit Mandy haar frustraties door te zeggen: “Mijn vader herhaalt steeds dat tijd geld is, terwijl ikzelf ook wel extra geld kan gebruiken. Ik begrijp zijn standpunt, maar ik heb simpelweg niet genoeg om hem te betalen wat een professioneel bedrijf zou vragen.”
Mandy heeft het financieel zwaar, aangezien ze fulltime werkt en alleen voor haar gezin moet zorgen, waardoor er weinig ruimte is voor extra kosten.
Mandy zou haar vader op een andere manier willen bedanken, maar helaas ontbreekt het haar aan de financiële middelen om hem adequaat te vergoeden.
Mandy heeft hem dit duidelijk gemaakt, maar haar vader houdt vol. Dit begint een last te vormen op hun relatie, wat Mandy erg verdrietig maakt.
Elke keer dat ze met haar vader praat over huishoudelijke zaken, keert het gesprek terug naar geld, wat haar het gevoel geeft dat de warmte en steun die ze nodig heeft, langzaam verdwijnt.
“In deze moeilijke tijd weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen,” schrijft ze op het forum. “Geld voor een klusbedrijf heb ik niet, en zelf kan ik niet alles alleen doen. Mijn vader helpt me alleen als ik hem betaal, maar dat kan ik niet. Ik voel me klem zitten.”
Mandy is zich bewust van haar vader’s financiële problemen, maar dat hij haar niet zonder tegenprestatie wil helpen, voelt als een breuk in hun band.
Ze had gehoopt dat haar vader haar zou steunen in deze zware tijd, zonder dat het om geld zou draaien.
De situatie maakt haar verdrietig en onzeker, aangezien ze de relatie met haar vader niet verder wil verpesten, maar ze ziet geen uitweg.
Hoewel het forum haar wat troost biedt met begripvolle reacties en advies, blijft de vraag hoe ze dit dilemma moet aanpakken in haar gedachten rondspoken.
Ze hoopt op een oplossing waarbij haar relatie met haar vader niet verder onder druk komt te staan, maar ze kan hem ook niet betalen zoals hij dat wil. Het lijkt een onmogelijke situatie en Mandy voelt zich steeds geïsoleerder.
1. Haar vader is kort en duidelijk: ‘Tijd is geld’
2. Ze heeft gewoonweg niet het geld om hem te betalen.
3. ‘Mijn vader helpt alleen als ik hem betaal’
4. Hulp kan ze hard gebruiken maar voor wat hoort wat…
5. Haar vader blijft ondanks haar uitleg bij zijn standpunt.
