Op 32-jarige leeftijd heeft Emma Flint onlangs de ontdekking van haar abroseksualiteit gedeeld, een identiteit die ze pas op haar 30e volledig accepteerde.
In een openhartige bijdrage deelt ze haar ervaringen over de uitdagende reacties van vrienden en hoe dit haar leven heeft beïnvloed.
Abroseksualiteit, een seksuele identiteit die relatief onbekend is en kan fluctueren, was voor Emma lange tijd een onontgonnen gebied.
Het besef hiervan bracht haar helderheid, maar ook onbegrip en pijnlijke reacties uit haar sociale kring toen ze voor het eerst openlijk sprak over haar abroseksualiteit.
“Ze vertelde me: ‘Wanneer heb je dit besloten? Is dit eigenlijk wel een label? Ik steun je natuurlijk, maar dit klinkt niet echt,’” deelt ze mee.
Ondanks de verzekering van haar vrienden dat ze achter haar stonden, interpreteerde ze de reacties als een vorm van afwijzing. Uiteindelijk resulteerde dit in het beëindigen van vriendschappen, wat bij Emma de motivatie opwekte om trouw te blijven aan haar identiteit, zelfs als dat betekende dat sommige mensen haar leven zouden verlaten.
Emma groeide op in de jaren negentig, waar bekend was met termen zoals homo, lesbisch en hetero, maar andere identiteiten werden niet serieus genomen.
De gedachte dat seksualiteit een fluïde concept kan zijn, was destijds nauwelijks onderwerp van gesprek. Pas toen ze op Instagram een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller tegenkwam, ontdekte ze dat er een term was.
Er was iemand die haar ervaringen deelde over abroseksualiteit.
“Het voelde als een licht dat aanging,” herinnert Emma zich. “Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
Abroseksualiteit houdt in dat iemands seksuele identiteit kan veranderen. Voor Emma betekende dit dat ze van dag tot dag verschillende aantrekkingen kon ervaren, soms meer naar vrouwen en andere keren meer naar mannen.
Dit zorgde vaak voor verwarring, niet alleen bij haarzelf maar ook bij haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De onbegripvolle reacties zorgden ervoor dat Emma vaak onzeker was over haar identiteit. Ze beschuldigde zichzelf ervan niet vastberaden genoeg te zijn en twijfelde aan haar eigen gevoelens.
Ondanks het gebrek aan begrip voor termen zoals abroseksualiteit, vond ze steun in het ontdekken van deze identiteit en erkende ze haar gevoelens als geldig.
Er is nog veel onbegrip over seksuele identiteit, ondanks de toenemende openheid binnen de samenleving met betrekking tot verschillende identiteiten, waaronder abroseksualiteit.
Emma deelt dat ze vaak geconfronteerd werd met de vraag waarom ze niet simpelweg biseksueel kon zijn. Ze citeerde: “Sommige mensen eisen dat ik een vaststaand label kies, zodat mijn identiteit hen niet stoort.”
Zij onderstreept dat haar seksuele voorkeuren geen impact hebben op haar romantische banden. In haar eigen woorden: “Het draait om de persoon, niet om hun geslacht,” verklaart ze.
Niet iedereen lijkt bereid om buiten hun eigen kaders te denken, wat het moeilijk maakt om keer op keer haar identiteit uit te leggen en te verantwoorden.
Hoewel ze verschillende uitdagingen tegenkomt, blijft Emma vastbesloten om haar verhaal te delen en voor zichzelf op te komen, met de hoop op meer begrip en acceptatie.
Zij gelooft sterk dat seksualiteit niet in vaststaande categorieën past en dat het belangrijk is om iedereen de ruimte te geven om zichzelf te uiten.
1. Emma is van mening dat het belangrijk is dat iedereen ruimte krijgt om zichzelf te zijn.
2. Vastbesloten om voor haar eigen identiteit op te komen, weigert Emma een vast label te accepteren.
3. Ze wordt regelmatig geconfronteerd met vragen zoals: ‘Waarom verander je nu ineens?’
4. Deze situaties zorgen vaak voor verwarring binnen haar kring van familie, vrienden en kennissen.
5. Emma blijft zich inspannen om meer begrip en acceptatie te verspreiden.
