Op haar 30e omarmde Emma Flint (32) volledig haar abroseksualiteit, een identiteit waar ze recentelijk over heeft gesproken.
In haar openhartige verhaal deelt ze de uitdagende reacties die ze kreeg van vrienden en hoe dit haar leven beïnvloedde.
Abroseksualiteit, een seksuele identiteit die varieert en ontwikkelt, was lang onbekend voor Emma.
De ontdekking bracht duidelijkheid voor haar, maar ook moeilijke reacties van haar omgeving. Toen ze voor het eerst haar abroseksualiteit besprak, werd ze geconfronteerd met onbegrip.
“Vraag me af wanneer je tot deze conclusie bent gekomen. Is het werkelijk een label? Ik sta achter je, maar dit komt niet erg over,” deelde ze mee.
Ondanks de steun die ze kreeg van haar vrienden, voelden de reacties als afwijzing voor haar. Dit resulteerde in het verbreken van vriendschappen, wat Emma aanspoorde om trouw te blijven aan haar eigen identiteit, zelfs als dat inhield dat sommige mensen niet langer deel zouden uitmaken van haar leven.
Tijdens haar opgroeien in de jaren negentig waren termen zoals homo, lesbisch en hetero bekend, maar alles buiten dat werd zelden serieus genomen.
De gedachte dat seksualiteit vloeibaar kan zijn, was toen zelden een onderwerp van gesprek. Pas veel later, na het lezen van een post van LGBTQ+-activist Zoe Stoller op Instagram, ontdekte ze dat er een term was.
Er was een persoon die haar persoonlijke verhalen deelde over een specifiek aspect van seksualiteit: abroseksualiteit.
Emma herinnert zich: “Er ging een lichtje branden. Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
Voor Emma betekende abroseksualiteit dat haar seksuele voorkeur kon variëren. De ene dag voelde ze zich meer aangetrokken tot vrouwen, de volgende dag meer tot mannen.
Dit leidde soms tot verwarring, niet alleen bij Emma zelf, maar ook bij haar vrienden. “Vorige week zei je nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu opeens anders zijn?”
De onbegripvolle reacties veroorzaakten gevoelens van onzekerheid bij Emma over haar identiteit. Ze bekritiseerde zichzelf omdat ze dacht dat ze niet standvastig genoeg was en begon te twijfelen aan haar eigen gevoelens.
In haar zelfacceptatie speelde de ontdekking van de term abroseksualiteit een belangrijke rol, waardoor ze haar gevoelens als legitiem kon ervaren.
Terwijl de maatschappij meer ruimdenkend wordt richting verschillende seksuele identiteiten, blijft het begrip voor termen zoals abroseksualiteit nog achter.
Emma vertelt dat mensen haar vaak vragen waarom ze niet simpelweg biseksueel kan zijn. Ze zegt: “Sommige mensen willen koste wat het kost dat ik een vast label kies, zodat mijn identiteit hen niet verontrust.”
Ze benadrukt dat haar wisselende seksuele voorkeur geen impact heeft op haar romantische relaties. “Het gaat om de persoon, niet hun geslacht,” legt ze uit.
Met de noodzaak om voortdurend haar identiteit te verklaren en rechtvaardigen, ervaart Emma moeilijkheden, vooral doordat niet iedereen open lijkt te staan voor andere perspectieven.
Vastbesloten om haar verhaal te delen en voor zichzelf op te komen, blijft Emma strijdbaar, zelfs in het aangezicht van obstakels, in de hoop dat begrip en acceptatie kunnen groeien.
Ze pleit ervoor dat seksualiteit niet in rigide categorieën kan worden ondergebracht en dat iedereen de vrijheid verdient om zichzelf te uiten op hun eigen manier.
1. Ze vindt dat iedereen de ruimte moet krijgen om zichzelf te kunnen zijn.
2. Emma is vastbesloten om voor zichzelf op te blijven komen!
3. Ze weigert een vaststaand label te accepteren!
4. Ze krijgt voortdurend de vraag: ‘Hoe kan dat nu ineens anders zijn?’
5. Het zorgt vaak voor veel verwarring bij familie, vrienden en kennissen.
