Tineke, 64 jaar en werkzaam in de detailhandel, ervaart regelmatig de uitdagingen rondom pakketbezorging.
Door haar lange werkdagen is ze overdag vrijwel nooit thuis om een pakket van de bezorger te kunnen aannemen.
Het vage tijdvenster van “tussen 9 en 5 bezorgd” is voor haar geen geruststelling, maar eerder een bron van ergernis. “Bijna dagelijks mis ik een pakket,” vertelt Tineke.
Om het probleem op te lossen, vraagt Tineke regelmatig haar buren om een pakketje voor haar aan te nemen.
Helaas krijgt ze steeds vaker te maken met een afwijzing. “Het lijkt soms alsof mensen niet meer bereid zijn iets voor elkaar te doen,” zegt ze met een lichte zucht.
Tineke is opgegroeid met het idee van een buurt waarin buren elkaar helpen, maar merkt dat deze gemeenschapszin afneemt.
“Vroeger hielp iedereen elkaar zonder te vragen. Nu krijg ik soms gewoon een ‘nee’ als ik vraag of iemand een pakket wil aannemen,” legt ze uit.
Hoewel ze begrijpt dat mensen niet altijd kunnen helpen, ervaart ze de afwijzingen soms als afstandelijk. “Het voelt bijna asociaal,” zegt ze.
De frustratie neemt toe wanneer een pakket om een andere reden niet geleverd wordt en ze weer opnieuw een bezorgmoment moet inplannen.
“Het kost zoveel energie en tijd, terwijl het maar een kleine moeite zou zijn als iemand even kon helpen,” legt Tineke uit. “Soms voelt het alsof je tegen een muur praat als je hulp vraagt.”
Sommige buren lijken extra moeite te doen om haar te helpen, waarvoor ze erg dankbaar is. Toch voelt ze zich bezwaard om steeds dezelfde mensen te vragen, waardoor ze af en toe bij andere buren aanklopt.
“Maar vaak krijg ik dan een kortaf ‘nee’. Het voelt alsof het steeds meer ieder voor zich is in de straat,” vertelt ze.
Tineke denkt er soms over na om pakketjes naar een ophaalpunt te laten sturen, maar dat kost haar, met haar drukke werkschema, vaak extra tijd.
“Na een lange werkdag wil je niet nog een extra stop maken om een pakket op te halen,” legt ze uit. “Het zou zoveel makkelijker zijn als een buur het even kon aannemen.”
Tineke hoopt op een toekomst waarin buren weer iets meer voor elkaar overhebben. “Als iedereen bereid is die kleine dingen voor elkaar te doen, wordt het leven voor ons allemaal een stuk makkelijker.”
”Uiteindelijk heb je zelf ook momenten waarop je een ander nodig hebt, dus waarom niet af en toe helpen?” besluit ze, hoopvol voor wat meer saamhorigheid in de buurt.
1. Haar pakketjes bij een ophaalpunt laten bezorgen kost haar teveel tijd…
2. Ze vindt het belachelijk dat buren niet even mee willen werken…
3. Het zorgt voor frustratie als ze een nieuw bezorgmoment moet inplannen…
4. De afwijzingen ervaart ze als asociaal en afstandelijk.
5. Ze is bijna nooit thuis en haar buren wel dus die kunnen het best aannemen.
