Een 69-jarige man genaamd Joop keek uit naar een avondje uit eten in Amsterdam, iets wat hij vaker had gedaan en altijd had gewaardeerd. Deze keer verliep de avond echter anders dan verwacht.
Van een gezellig etentje was geen sprake voor Joop, aangezien hij vanaf het moment dat hij het restaurant binnenstapte frustratie en onbegrip voelde.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Voordat hij zelfs maar aan tafel zat, merkte Joop al dat er iets niet helemaal klopte. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog heel even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Uit een lastige situatie ontstond irritatie toen Joop ontdekte dat het volledige personeel Engels sprak en hem niet begreep.
Joop merkte verontwaardigd op: “Ze spraken allemaal Engels! Zelfs de ober. Toen ik vroeg om iemand die Nederlands sprak, kreeg ik opnieuw Engels als antwoord.”
De reactie van het personeel was duidelijk toen bleek dat Joop hen niet kon verstaan. “Ze werden geïrriteerd toen ze doorhadden dat ik hen niet begreep,” beschrijft hij.
“Met rollende ogen en diepe zuchten reageerden ze toen ik voor de derde keer probeerde mijn bestelling duidelijk te maken,” licht Joop toe.
Voor Joop was het frustrerend dat niemand in zijn eigen land Nederlands sprak toen hij simpelweg een maaltijd wilde bestellen.
“Het gebrek aan hulpvaardigheid was het ergste,” deelde hij. “Na het besef dat ik geen Engels sprak, negeerden ze me gewoon en gingen door met hun werk zonder enige inspanning om mij te begrijpen.”
Tijdens zijn ervaring voelde hij zich buitengesloten en ongewenst; hij merkte op: “Het was alsof ik er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Ondanks zijn begrip voor Amsterdam als een internationale stad die veel toeristen trekt, blijft het voor Joop moeilijk te accepteren dat in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
Met een frons zegt Joop: “Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken. Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
Toen Joop zag dat andere klanten, die Engels spraken, zonder moeite werden geholpen, nam zijn teleurstelling toe.
“Het leek wel of je in dat restaurant alleen geholpen werd als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
“Hij vraagt zich af of hij naar het buitenland moet om Engels te spreken,” denkt hij. “Waarom kunnen ze niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Hij zegt dat Nederland steeds minder van ons wordt,” merkt Joop op. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop verliet het restaurant zonder te eten. “Hij zegt dat hij daar niet meer zal komen,” vertelt hij. “Niet omdat het eten slecht was, want dat weet ik niet eens. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Zijn verhaal belicht de groeiende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar toerisme soms prioriteit lijkt te krijgen boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, hoewel we openstaan voor een internationale gemeenschap, het van belang is om de lokale cultuur en taal te behouden.
“Hij vraagt zich af of hij gewoon Nederlands moet kunnen praten, aangezien we toch in Nederland zijn,” overpeinst Joop.
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
