Dit is een artikeltje dat we enkele maanden geleden tegenkwamen. De auteur is onbekend. We hebben de authenticiteit van het verhaal echter getoetst bij onze bronnen in Bangkok en Cambodja.
“Bij het metrostation zit een vrouw van ongekende leeftijd. Het haar van de vrouw is vies en warrig. De vrouw zit op de vuile grond en naast haar ligt een zak.
In die zak gooien mensen geld. In de handen van de vrouw ligt een tweejarige baby te slapen. Hij draagt smerige kleren. Talrijke voorbijgangers geven geld, wellicht om hun schuldgevoel te sussen.
Gedurende een maand lang liep ik voorbij een bedelaar zonder hem iets te geven. Ik gaf geen geld omdat ik wist dat hij deel uitmaakte van een bende bedelaars die grote eigendommen en auto’s bezitten.
Maar op een dag raakte het me echt… Ik staarde naar diezelfde baby en besefte dat er iets niet klopte. Het is zo fout om steeds diezelfde baby van ’s ochtends tot ’s avonds in de schoot van een bedelende vrouw nabij het metrostation te zien slapen. De baby sliep altijd. Nooit huilde of krijste hij, en steeds met het hoofdje in de schoot van zijn “moeder”.
Heeft iemand van jullie kinderen? Denk eens hoe vaak baby’s van 1-2-3 jaar oud slapen? Een uurtje of twee, drie tijdens de dag? Het voorbije jaar heb ik niet een kind van een bedelaar wakker gezien. Dus vroeg ik de vrouw: “Waarom slaapt hij altijd?”
De bedelaarster deed of ze me niet gehoord had. Ik herhaalde de vraag. De vrouw keek opnieuw op en staarde in het ijle achter me. Haar blik leek wel van iemand van een buitenaards wezen. Ik herhaalde nogmaals mijn vraag: “Waarom slaapt hij?” Ik moest bijna huilen …
Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en zag hoe een oudere man me afkeurend in de ogen keek: “Wat wil je van haar? Zie je niet dat ze het al hard genoeg heeft in haar leven?” Hij haalde wat muntstukken uit zijn zakken en gooide ze in de zak en verdween daarop in de metro.
De volgende dag belde ik een vriend. Het was een grappige man van Roemeense nationaliteit met ogen als olijfjes. Hij was maar drie of vier jaar naar school geweest. Dit totaal gebrek aan onderwijs weerhoudt hem er echter niet van om in dure auto’s rond te rijden en in de meest riante huizen te wonen.
Via deze vriend kreeg ik de bevestiging dat de bedelaarsindustrie geleid wordt door meedogenloze mensen. De kinderen worden “gehuurd” van arme families, of gewoon gestolen. Ik moest het antwoord kennen op de vraag: “Waarom slapen die baby’s altijd?” en dat kreeg ik. Zijn antwoord sloeg in als een bom: “Ze zitten op de her0-ine of ze zijn dr0nken”
Ik stond aan de grond genageld: “Wie zit daaraan?” Hij antwoordde: “Zo huilt het kind niet. De vrouw moet de hele dag daar met hen zitten. Om de baby kalm te houden, worden ze volgepompt.” Uiteraard zijn de kinderen daar niet tegen bestand.
Soms komen kinderen ook gewoon tijdens een “werkdag” te over l!jden. Een ingebeelde moeder moet dan tot de avond het over leden kind in haar armen houden. Dat zijn de regels. En dan gooien de voorbijgangers geld in de zak en denken ze dat ze “moreel” zijn. Dat ze een “alleenstaande moeder” hebben geholpen …
Als je dus de volgende keer een bedelaar met een kind ziet, denk dan twee keer na voor je geld geeft. Denk eraan dat zonder al dat geld dat gegeven wordt, deze industrie niet zou bestaan of al lang uitgestorven was.
De industrie zou kapot gaan en niet het volgepompte kind. Kijk niet naar het slapende kind met medelevende ogen. Zie de realiteit… Nu je dit artikel hebt gelezen, weet je waarom die kinderen altijd slapen.”
